Bir öneri üzerine başladığım bu 11 bölümlük anime serisinin ne ara bittiğini anlamadım. Mangası Yumi Unito' ya ait olan bu animeyi şahsen ben çok beğendim.
30 yaşında yalnız yaşayan bir insan evladı olan Daikichi, dedesinin cenazesine katıldığında dedesinin 6 yaşında gayri meşru bir kız çocuğu sahibi olduğunu öğrenir. Dede de ölünce kızı sahiplenecek kimse kalmamıştır. Aile cenazenin ardından ne yapılacağını tartışırken kızın yetiştirme yurduna gönderilmesinin teklif edilmesi üzerine Daikichi Rin' in sorumluluğunu bir süre almaya karar verir. Böylece 6 yaşında,pek konuşmayan, insanlardan çekinen Rin ile yani teyzesi ile birlikte yaşamaya başlar Daikichi oğlan.
Aslında serinin konusu sulandırılmaya ya da dramatize edilmeye oldukça açıkken seriyi etkileyici kılan çok kararında bir tempo tutturmuş olması. Sulandırmadan, ajite etmeden ya da cıvımadan zaman zaman komik zaman zaman duygusal geçişlerle iyi götürmüş olması ve 11 bölümde tam kararında bitirmiş olması. Mangasını okumadım ama bildiğim kadarıyla devam ediyor.
Rin ve Daikichi üzerinden aslında hemen hemen tüm ebeveynlerin yaşadığı geçiş dönemi anlatılıyor. Hayat tarzının değişmesi, hayat odağının farklılaşması, taşınan sorumluluk bunlarla birlikte insanın yaşamında gelişebilecek yeni bir bakış açısı, yeni duygular, yeni güzellikler... Öyle ki Daikichi' nin " acaba Rin mi beni büyütüyor yoksa ben mi onu?" diye düşünmesi çok anlamlı. Daikichi' nin etrafındaki ebeveynlerin çocukları için yaptıkları fedakarlıklara rağmen bundan hiç gocunmamaları ve temel soru olan " bir çocuk insanın hayatını ne kadar değiştirir? " ve "insanın bir çocuk için hayatını feda etmesi" kavramına bakış açıları - birbirinden farklı cevaplarla - seriyi sıcak, sevimli ve gerçekçi kılıyor. Bir noktada olan insanların hepsi zaman zaman bu "feda" kavramında hem fikir olsa da karşılığında tattıkları duygular nedeniyle bunu bir fedakarlık olarak tanımlamıyorlar.
Hayatına Rin girdikten sonra hayata bakışı değişen Daikichi' nin yanında, Daikichi' nin başta Rin' i kabullenmeyen anne ve babası hatta kız kardeşi bile Rin ile birlikte değişiyorlar. Daikichi' nin kuzeni Haruka' nın kızının eşyalarını koyduğu, normal şartlarda Daikichi' nin kaldıramayıp sadece sürüklediği bavulu tek eliyle kaldırması çok basit bir anlatım ama sade ve öz. İnsanoğlunun temel güdülerinden biridir belki de bu. Gerçi konuyu sadece Rin' e indirgersek Rin öyle bir velet öyle sevimli ve aynı zamanda yaşına göre o kadar akıllı ki!
Öte yandan işi için Rin' i hayatından çıkaran Rin' in annnesi, çocuk istemiyorum çünkü ben hala arkadaşlarımla içmek, konserlere gitmek istiyorum diyen Daikichi' nin kızkardeşi de aslında başka bir gerçekliği anlatıyor ve temel soruya farklı cevapları getiriyorlar.
Bana kalırsa seri sadece çocukların büyükleri nasıl değiştirdiğini anlatmakla kalmıyor. Büyüklerin de çocuklar üzerindeki etkisini ve çocukların dünyasını da gayet basit ve sevimli şekilde anlatmakta.
Rin' in Daikichi ile birlikte yaşamaya başladıktan sonraki değişimi dokunaklı. Kimseye pek güvenmeyen, duyarlı ama iletişimsiz Rin, Daikichi' nin ona sağladığı güvenle birlikte dünyalar tatlısı bir kız oluyor. Daikichi' nin ailesi ona biraz gülümsediğinde karşılığını onlara kat kat veriyor.
Her ne kadar serinin esas çocuğu Rin olsa da Kouki' de anlatım açısından gayet güzel bir detay. Anne ve babası boşanmış olan ve annesiyle yaşayan, Rin ile aynı okula giden Kouki' nin annesine karşı gösterdiği içteki korumacılık ama aynı zaman da Daikichi' ye duyduğu gizli hayranlık bana kalırsa hoş bir detay. Rin, Kouki ve Reina' nın boşanma, bekarlık, evlilik konuları üzerine yorumları hem komik, hem gerçek hem de onların dünyasını yansıtması açısından oldukça hoş.
Ve bu seri bunları gösterirken son derece akıcı ve eğlenceli. Tek falsosu var; açılış parçası ve bunun Puffy tarafından seslendirilmiş olması. Hiç sevmem, ayrı kılım! Kapanış parçası Kasarinchu "High High High" hoş.
Bu yazın gözde bekarı Daikichi ve dünyalar tatlısı Rin' in macerası izlenmeli bence :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder