Son zamanlarda izlediğim en güzel animelerden bir tanesi bu 13 bölümlük seri. Özünde sorgulattığı kavramların ağırlığına rağmen çizimleri, renkleri ve durgun akışı ile bir yandan da huzur verici. Bu durumu oldukça ilginç buldum.
Bir kozadan sıfır hafıza ile çıkan "Rakka" adı verilen kız orada normal insanlarla birlikte yaşayan kendi gibi Haibaneler ile karşılaşır. Kafalarında halka taşıyan, kanatları olan, ne oldukları kimse tarafından bilinmeyen kişilerdir ancak etrafı duvarlarla kaplı bu kasabada insanlar onları yadsımaz. Bu kasabanın tek acayip durumu kimsenin duvarların dışına çıkmasına ve dışarıdan da içeri kimsenin girmesine izin verilmemesidir.
Tüm bunlar bir yana pişmanlık, günah, varoluş, affedilme gibi temaları bu farklı ortamda o kadar güzel ele alıyor ki durgunluğuna zıt olarak insanı etkiliyor.
İlk bölümde bir şey anlamadan tamam mı devam mı olayına girmiş olsam bile huyuma yenilerek devam ettikçe aslında gizli bir güzelliği bulmuş olma duygusuna kapıldım.
Hayatta yaşanan pek çok kavram buradakiyle aynı aslında; hata, pişmanlık, varoluşunu sorgulama, seni sen yapan nedir sorusu, merak, yüzleşme, bir yere kıstırılmış olma hissi, anlam verememe, bir gizemi çözme isteği...
Tüm bunları farklı bir mekan ve ortam üzerine oturtarak, güzel bir tonla işlemiş bir seri. Üzerine de anlamlı simgeleri oturtmuş, mevsimler ve kar gibi...
Merak ediyorum ki şu yeni yıl bölümünde insanların birbirlerine kabukları verdikleri bölümde gözleri dolan tek kişi ben miyim acaba?
Daha fazla detaya inmek istemem. İzlenip izleyenin yorumlaması gereken bir seri olduğunu düşünüyorum. Bu arada müzikleri çok güzel ancak Kou Ohtani' nin "Free Bird"ü bambaşka.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder