Aslında daha adamakıllı ve detaylı bir yazıyı hak etmesine rağmen vakit yok. Hazır bazı bölümlerini tekrar izlemişken hemen notlarımızı düşelim.
Bu performansı izlemek için o kadar sabırsızlıkla beklemiştim ki uçarak gittim, çok heyecanlıydım, kelimelerle ifade edilemez :P. Hakkaten beklediğime değmiş, gerçi orada olmak daha bir ayrı olurdu herhalde ama umuyorum ölmeden o günleri de göreceğiz...
Öncelikle performans sıralamamıza gelelim. Şahsi kanaatime göre grupların performans sıralaması şu şekildedir; (sug ile screw i kaale almıyorum)
1- KRA - o ne giriş, artman' ı nasıl bir canlı youmlamak o öyle. Zaten artman ile ortalığı ve beni dağıttılar. Alkışlar Kra ya gidiyor.
2-Kagrra, - özellikle öyle bir süpriz yaprılar ki- ileride bu konuya değineceğim- yerimden düştüm. Nice job! :) ( Nao style !)
3-The Gazette- arkadaşların performansı yine sağlamdı. Zaten ortam adları duyulunca sarsıldı.
Mansiyon ödülü: Miyavi. Miyavi işte ne denilebilir ki!
Gelelim yorumlarımıza.Şimdi Sug sempatik gençler topluluğu olmakla birlikte heavy positive rock olayını anlayamasam da yine de eğlenceli bir ortam yarattılar. Giriş için fena değiller. Sevimliler en azından.
Screw- 2009 da kendilerini çakma The Gazette olarak adlandırıyorum. Kendi istekleriyle mi yoksa başkasının zoruyla mı bilemedim ama gerçekten çakma the gazette olmuşlar. Fazla yoruma gerek yok, itici bulmak ben onları.
Miyavi ve Keiyuh yine sunumları almışlar. Şeker şeyler...
Kagrra, : Giriş atraksiyonları için diyebileceğim tek şey güzel fikir ama amatör uygulama. Çok estetik ve etkileyici olabilirdi ama olmamış. Isshie nin estetik ve uygulamaları konusunda daha çok çalışması lazım (böyle ekrandan birden negatif elektrikler almaya başladım :P). Kagrra, elemanları gayet sevimli olmak, kıyafetlere şık diyoruz. Neyse efendim son günlerde ank-su nedeniyle - kendini yakmıştı beni de yaktı - delicesine sai 'ya takmış ve evde, sokakta, yolda sai dinleyip halay çekmeye kendimizi vermiş ve kesin halay arağı bu diye geyiğe vurmuşken elemanların birden havluları çıkarıp sallamaya başlayarak sai ya girmeleriyle dumurlardan dumur beğendik. Performans çok eğlenceliydi. onlarca kez izlememe rağmen hala çok eğleniyorum özellikle bu noktada. Ayrıca konserde Avrupalı yada Amerika lı olan ve elindeki kumaşı delicesine içten bir şekilde sallayan amcaya buradan saygılarımı iletiyorum. (hayat böyle işte sai'ın sözlerini yazan kişi ile o kompozisyon seviyesindeki hikayeleri yazan kişi aynı insan ehehehe) Utakata cd deki son parçaydı. Fazla söze gerek yok, güzel parça güzel yorum..
Kra: Çok sade ama çok estetik giriş. Keiyuh önce girerek seyirciyi selamlıyor, piyanoyu tıngırtatırken diğer elemanlar yerlerini alıyorlar. Sonra delicesine bir artman... Artman'ı çaldıklarını günler önce telefonda öğrenmiş ve error vermiştim. Gerçekten error verilecek bir durummuş, herkesin izlemesini tasiye ederim. 4 parçaları var. Chopin de olaya dahil(Amaoto wa Chopin no shirabe). Fazla yorum yazmaya gerek yok en sağlam performans kra ya aittir. Gelecek günlerde gerekli ilgi ve alakayı bulacaklarını düşünüyorum. Sessiz ama derinden ilerliyorlar. Keiyuh nun vokali, Mai nin soloları, Yasuno nun hala çözemediğim davul çalışı ve Yuura nın bass olayı dinlenmesi ve görülmesi gereken bir birleşim.
Alice Nine: - sıralamada yanlış ilerliyor olabilirim zira tekrar bakmak zor geldi- Tora olmayan diğer gitariste -hiroto imiş - pek anlam veremiyorum, o şovşaklığı gençliğine bağlıyorum. Basçıları da öyle -saga imiş -, bir de keşke anfiye çıktığında patlatsaydı yada tora'nın üzerine uçsaydı güzel bir sahne atraksiyonu olurdu. Bu arada Tora demişken Tora sanırım sağlam dayak yiyerek ağzı burnu kırmış yada gözü morarmış :P Zira kafayı hiç kaldırmadı. Halbuki severdik Tora yı bir yüzünü göreydik. Selama bile güneş gözlüğüyle çıktı. Shou yine dar pantolonuyla koştu durdu.
The Gazette: Kimonolar güzel olmuş. Ruki o kimonaya rağmen yine sıçradı zıpladı durdu ondan da bir düşüş bekledik ama olmadı. Güzel ve sağlam bir performanstı arkadaşlarınki de.
Miyavi: Sanki biraz durgundu - bu ayrılma meselelerinin olduğu zamana denk geliyor- ama bu kötü bir performans olduğu analamına gelmiyor. Seyirci ile iletişimi, sahne hakimiyeti, diğer elemanlarla paslaşması ile bilinen, klasik, samimi Miyavi performansı. Kötü performans olsa bile - ki Miyavi de olmaz- sever saygı duyarız kendisine.
Final ve selam her psc konserinde olduğu gibi yine güzel ve eğlenceli. Cd den izlerken bile insan bittiği için üzülmüyor değil. Bu arada Yasuno'nun Nao'yu korkutmasına şimdi olsa yine gülerim.
Unuttuğum grup olabilir. Haftalar önce izlediğim konserden aklımda kalanlar bunlar şimdilik. Sonra oturup tekrar izler, yazarız.
Böylece bu cd de satın alınacaklar listesine girmiştir. Zengin olmam lazım artık !!!!!
